Overslaan naar inhoud 
Ben je het zat om steeds dezelfde producten te zien? Je weet dat de eenvoudige handdoek potentie heeft, maar zijn geschiedenis lijkt te gewoon om te inspireren. Toch zit de reis van een eenvoudige doek naar een moderne essential vol innovatie.
De moderne badstof handdoek die we vandaag de dag gebruiken werd uitgevonden in het Ottomaanse Rijk, specifiek in Bursa, Turkije, rond de 17e eeuw. Het concept om textiel te gebruiken om het lichaam te drogen is echter al veel ouder: oude beschavingen gebruikten verschillende platgeweven stoffen voor dit doel.
Het is makkelijk om de handdoek als vanzelfsprekend te beschouwen. Ik zie er elke dag duizenden van onze productielijnen bij TowelTrend rollen, stuk voor stuk geperfectioneerd op absorptie en zachtheid. We bespreken katoenkwaliteiten, lushoogte en kleurechtheid en richten ons op de toekomst van de handdoektechnologie. Maar als we terugkijken naar de geschiedenis van de handdoek, krijgen we een veel diepere waardering voor de kwaliteit en keuze die we nu hebben. Het is een verhaal van culturele verschuivingen, technologische sprongen en het constante menselijke verlangen naar comfort. Om de handdoek echt te begrijpen, moeten we bij het begin beginnen en ons afvragen wat mensen zonder handdoek deden.
Wat werd er vóór de moderne handdoek gebruikt?
Stel je voor dat je uit bad stapt zonder dat er een zachte, absorberende handdoek op je ligt te wachten. Die comfortabele, alledaagse luxe bestond simpelweg niet voor het grootste deel van de menselijke geschiedenis. Hoe werden mensen dan droog? Oude culturen hadden slimme, hoewel veel minder pluizige, oplossingen om zich af te drogen.
Vóór de moderne handdoeken gebruikten mensen wat voorhanden was. De oude Romeinen gebruikten linnen doeken of gebogen metalen schrapers die strigils werden genoemd. Andere culturen vertrouwden op dunne, platgeweven stoffen, sponzen of gewoon aan de lucht drogen. De focus lag puur op de functie, niet op het luxueuze gevoel dat we tegenwoordig verwachten.
In al mijn jaren in de textielindustrie heb ik geleerd dat de structuur van een stof de functie ervan bepaalt. Lang voor de uitvinding van de lussenpool die handdoeken zo dorstig maakt, werkten mensen met wat ze hadden. Dit was bijna altijd plat geweven textiel.
Vroege droogmethoden
De Romeinen, beroemd om hun uitgebreide openbare baden, hadden een proces dat uit meerdere stappen bestond. Eerst smeerden ze hun huid in met olie, daarna gebruikten ze een [strigil](https://en.wikipedia.org/wiki/Strigil)-een gebogen lemmet van metaal of bot om olie, zweet en vuil af te schrapen. Na het schrapen gebruikten ze een linteumEen linnen doek om het resterende water en de olie weg te vegen. Het was effectief, maar verre van het inpakken in een pluchen badlaken. De oude Grieken gebruikten een vergelijkbare methode en namen vaak natuurlijke zeesponzen op in hun badrituelen om de huid te wassen en te drogen.
Gebruikte materialen voor badstof
Het materiaal zelf was de sleutel. Verschillende beschavingen hadden toegang tot verschillende grondstoffen, wat hun drooggereedschap bepaalde.
| Materiaal | Beschaving(en) | Eigenschappen en gebruik |
|---|---|---|
| Linnen | Romeinen, Egyptenaren | Gemaakt van vlas, het is absorberend maar niet zacht en droogt langzaam. |
| Strigil | Grieken, Romeinen | Een niet-fabriekswerktuig dat wordt gebruikt om het lichaam schoon en halfdroog te schrapen. |
| Natuurlijke sponzen | Grieken | Gebruikt om de huid te wassen en droog te deppen na het baden. |
| Drogen met lucht | Diverse culturen | De eenvoudigste en meest universele methode, vooral in warme klimaten. |
Het belangrijkste is dat de Ouden met platte oppervlakken werkten. Het geniale van de moderne handdoek is niet alleen het katoen, maar ook de lusvormige structuur, een driedimensionaal concept om te drogen dat al eeuwen bestond.
Wanneer kwam de badstof handdoek echt op?
Het idee van een speciale droogdoek is oud, zoals we hebben gezien. Maar dat eenvoudige linnen vierkantje staat ver af van de handdoeken die we vandaag de dag produceren. De uitvinding van de pluche, superabsorberende badstof handdoek was een specifiek historisch moment dat alles veranderde op het gebied van afdrogen.
De badstof handdoek met de kenmerkende lussenpool werd rond de 17e eeuw ontwikkeld in Bursa, een stad in het Ottomaanse Rijk (het huidige Turkije). Deze vroege handdoeken werden 'havly' genoemd, wat 'met lussen' betekent, en waren een belangrijk onderdeel van de Turkse badceremonie.
Het ontstaan van de badstof handdoek is een verhaal van ambacht en cultuur. Het was niet zomaar een willekeurige uitvinding; het werd ontwikkeld om de ervaring van de hammamof Turks bad. Dit maakt het verhaal over de oorsprong fascinerend voor iedereen die in de textielindustrie werkt.
De geboorteplaats: Bursa, Turkije
Bursa was een belangrijk centrum voor het weven van zijde en katoen in het Ottomaanse Rijk. De bekwame ambachtslieden stonden bekend om hun vakmanschap. De hammam Ritueel was (en is nog steeds) een uitgebreide sociale gebeurtenis met stoom, wassen en ontspanning. Een eenvoudige platgeweven doek voldeed niet voor de vereiste absorptie en luxe. Wevers in Bursa begonnen te experimenteren en ontwikkelden een unieke weeftechniek waarbij lussen op het oppervlak van de stof ontstonden. Deze handdoeken, oorspronkelijk handgeweven van katoen of linnen, werden havly en werd later bekend als peshtemal of hammamdoeken.
De weefinnovatie
Als fabrikant vind ik dit het meest briljante deel. In tegenstelling tot een eenvoudige, plat geweven theedoek, wordt een badstof handdoek geweven op een speciaal weefgetouw met twee scheringdraden. Eén balk bevat de "grondschering", die de stabiele basis van de stof vormt. De tweede balk, de "poolketting", wordt los gehouden. Als de inslagdraad op zijn plaats wordt geslagen, wordt de speling in de poolketting in kleine lussen geduwd. Deze lussen geven een handdoek zijn ongelooflijke oppervlak, waardoor hij zo zacht en absorberend is. Zelfs vandaag de dag, wanneer we bij TowelTrend nieuwe handdoekontwerpen voor merken ontwikkelen, vormen de principes uit het 17e-eeuwse Bursa nog steeds de basis van ons werk.
Hadden oude beschavingen hun eigen versie van handdoeken?
Als we het tegenwoordig over handdoeken hebben, stellen we ons pluizige katoenen rechthoeken voor. Maar als je in het oude Rome of Egypte leefde, moest je je nog steeds afdrogen na het baden of wassen. Hadden zij iets dat hetzelfde doel diende, ook al zag het er heel anders uit?
Ja, de mensen in de oudheid gebruikten textiel om te drogen, maar dat waren niet de badstof handdoeken met lussen die wij gebruiken. Ze gebruikten voornamelijk plat geweven stukken linnen of wol. In sommige culturen, zoals het oude Rome, gebruikten ze ook een metalen schraper genaamd een strigil om olie en water te verwijderen.
De sleutel hier is om de vorm van het object te scheiden van zijn functie. De functie Het drogen van het lichaam bestaat al zolang mensen baden. De speciale, speciaal gebouwde formulier Een badstof handdoek is echter een veel recentere ontwikkeling.
Functie boven vorm
Zie het als borden of schoenen. Mensen in de oudheid hadden voorwerpen die deze functies vervulden - platte stenen voor voedsel, leren omhulsels voor voeten - maar ze vertonen weinig gelijkenis met moderne keramische borden of sportschoenen. Hetzelfde geldt voor handdoeken. De oude 'handdoek' werd gedefinieerd door zijn functie, niet door zijn specifieke kenmerken. materiaal of weefsel. Het was een gebruiksvoorwerp, geweven van de vezel die in die regio het gemakkelijkst verkrijgbaar was.
Een wereldwijde momentopname van oud drogen
Rondkijken in de oude wereld laat zien hoe verschillende culturen hetzelfde probleem hebben opgelost:
- Egypte: Egypte was een machtig vlasland. Linnen textiel was er in overvloed en werd voor van alles gebruikt, van kleding tot mummificatie. Het was dus vanzelfsprekend dat Egyptenaren linnen doeken gebruikten om zich af te drogen na het baden in de Nijl.
- Rome: Zoals gezegd hadden de Romeinen hun
linteumEen linnen doek die werd gebruikt nadat de strigil het zware werk van het wegschrapen van olie en vuil in de openbare baden had gedaan. - Meso-Amerika: Beschavingen zoals de Maya's en Azteken waren al lang voor de komst van de Europeanen meesters in het verbouwen en weven van katoen. Het is vrijwel zeker dat ze geweven katoenen doeken gebruikten voor persoonlijke hygiëne, inclusief afdrogen.
Telkens als een klant me vraagt om te helpen kiezen tussen verschillende soorten handdoeken, moet ik aan deze geschiedenis denken. We kunnen het hebben over een platgeweven peshtemal versus een pluchen handdoek in hotelstijl. Beide drogen je af, maar ze komen uit verschillende tradities en bieden compleet verschillende gebruikerservaringen. Het is dezelfde fundamentele keuze die mensen al duizenden jaren op de een of andere manier maken.
Wat voor handdoeken bestonden er in de jaren 1600?
De jaren 1600, of 17e eeuw, was een periode van ongelooflijke veranderingen over de hele wereld. Maar hoe zat het met de handdoek? Was het nog steeds een eenvoudig stuk linnen of was de moderne revolutie in zachtheid en absorptievermogen begonnen? Deze eeuw was in feite het begin van de moderne handdoek.
Ja, handdoeken bestonden al in de jaren 1600. In Europa gebruikten de meeste mensen nog plat geweven linnen of hennepdoeken. Dit was echter de eeuw waarin het spel veranderde. In het Ottomaanse Rijk perfectioneerden wevers in de stad Bursa de handdoek met lussen, de directe voorouder van onze moderne badstof.
De 17e eeuw vormt een fascinerende breuk in de geschiedenis van de handdoek. We zien de oude wereld en de nieuwe wereld van handdoeken tegelijkertijd bestaan, gescheiden door geografie en technologie. Dit tijdperk overbrugt perfect de kloof tussen de oude linnen doeken en de productie op industriële schaal zoals we die vandaag de dag zien.
Een verhaal van twee handdoeken
Aan de ene kant van de wereld had je de status quo.
- In Europa: Voor de meeste mensen was een "handdoek" nog steeds een stuk plat geweven linnen. Het was functioneel, duurzaam en deed zijn werk. Voor rijke huishoudens was het bezitten van een grote collectie linnengoed, waaronder handdoeken, een teken van status, maar de handdoeken zelf werden niet beschouwd als luxe artikelen wat betreft hun gevoel.
Aan de andere kant was er sprake van innovatie.
- In het Ottomaanse Rijk: De lus havly werd geperfectioneerd in Bursa. Dit waren niet alleen functionele voorwerpen; het waren ingewikkelde stukjes vakmanschap, vaak met decoratieve patronen in de stof geweven. Ze stonden centraal in de luxueuze en sociale hammamervaring.
Waarom niet Terry Sneller verspreiden?
Als deze superieure handdoeken bestonden, waarom had dan niet iedereen er een? Het antwoord ligt in de productie en de handel. De weeftechniek met dubbele weefgetouwen was een gespecialiseerde vaardigheid die alleen in Turkije werd gebruikt. De productie werd met de hand gedaan, waardoor het langzaam, bewerkelijk en duur was. Het gevolg was dat Turkse handdoeken die naar Europa kwamen dure luxe importproducten waren die alleen beschikbaar waren voor de allerrijksten. Pas in de 19e eeuw, toen de Engelse fabrikant Henry Christy de handdoeken met lussen in Turkije zag en bedacht hoe hij ze tijdens de industriële revolutie op machineweefgetouwen kon produceren, werd badstof voor iedereen toegankelijk. Als een merk in Noord-Amerika tegenwoordig 500 handdoeken bestelt bij mijn fabriek en ze binnen een paar weken thuisbezorgd krijgt, is dat een modern wonder vergeleken met de 17e eeuw.
Conclusie
De moderne badstof handdoek ontstond in het 17e-eeuwse Turkije, maar de behoefte aan droogdoeken is eeuwenoud. Van Romeinse schrapers tot het pluche katoen van vandaag, de evolutie van de handdoek weerspiegelt onze reis in textielinnovatie.
